۱۳۸۹/۰۴/۲۲

لبخند همه مان کمی مشکوک است

لبخند همه‌مان کمی مشکوک است مونالیزا !
همه‌مان بار داریم
و نمی‌دانیم
در دل‌مان چیست
همه آویزانیم
و چشم به راه خریدارانیم
لبخند همه‌مان کمی مشکوک است
چه کنیم، خالق‌مان
داوینچی نبود.

شمس لنگرودی

۱ نظر:

cc گفت...

آدم هائی هستند آنچنان رها ، در دشت هایی دور ازین برهوت مشکوک که ما بدان اسیریم ، که کمند هیچ تردیدی صیدشان نمی کند. آدم هایی به دور از اضطراب ِ "این یا آن؟". آدم هایی که یک جوهره ی جاری اند. "هستند" آنچنان که هستند. لبخندشان لبخند است و اندوهشان اندوه. این مائیم که سرگیجه گرفته ایم میان هزاران تعبیر و مشابه حقیقتی ساده که نامش زندگیست. نامی در عین سادگی ، فریبنده و اغواگر!